In gesprek met: Leonie (leerling Verzorgende IG)

Regelmatig gaan we in gesprek met een professional uit ons expertisecentrum. We beginnen vandaag met Leonie, leerling Verzorgende IG op de kortdurende behandelafdeling.

Hoe ben je bij ons expertisecentrum terecht gekomen?

Ik werk al ruim 13 jaar in de zorg. Eerst werkte ik als schoonmaakster, later werd ik helpende plus en inmiddels volg ik dus de opleiding tot verzorgende IG. Ik werk al 13 jaar in de zorg en voorheen werkte ik op een crisisafdeling. Wanneer we cliënten daar niet konden behandelen, gingen ze naar Oleander, de afdeling van het expertisecentrum van ZGEM. Ik dacht altijd: “Als ik ooit wegga, dan ga ik naar de Oleander.”

Cliënten verlieten onze crisisafdeling, maar ik bleef altijd benieuwd wat er daarna gebeurde. Wat konden ze daar doen waardoor ze deze cliënten wel konden helpen? Ik voelde dat ik die cliënten ook wilde helpen en had zo mijn eigen methode.

Je vertelt dat je je eigen methode had ontwikkeld. Zie je daar nog iets van terug in hoe je nu leert te werken in het expertisecentrum?

Ja zeker. Ik probeerde wat, volgde mijn gevoel. Vaak probeerde ik het dan zonder taal, met gebaren. Dat zie je ook terug in de MiMakkus methode die we inzetten in het expertisecentrum.

Wat maakt werken op deze afdeling anders dan op reguliere PG-afdelingen?

Je handelt hier niet altijd meteen. Je staat vaker in een afwachtende positie. Als je meteen op iemand afvliegt, kan dat namelijk weer extra onrust en weerstand veroorzaken.

Daarnaast heb ik nog nooit zo’n krachtig team meegemaakt als dit team. Zelfreflectie is een belangrijke gave op de afdeling en dat maakt ook dat je veel kan bespreken met je eigen collega’s. Ik ben ook erg gegroeid in mijn communicatie hier. Eerlijke feedback en ruimte om eigen ideeën te benoemen. Met als resultaat goede kwaliteit van zorg. Ik heb nog nooit in zo’n fijn team gewerkt!

Is er iets wat je hebt geleerd op de D-ZEP wat je al je collega’s in het veld mee zou willen geven?

De cliënt laten zijn en jezelf erop aanpassen. Als iemand niet omgekleed wil worden, dan is het zo.

Moet iemand er áltijd netjes bij zitten? En als omkleden door hygiënisch aspect nodig is en de cliënt verzet zich, doen wij aan de-escalerend werken. Dan wast één collega de cliënt terwijl de ander afleidt; vaak met een dansje. Dat vond ik de eerste keer overigens ook wel spannend, maar juist doordat het hier anders kan en mag voel ik me mezelf. Dan verschijnt er bij de cliënt vaak alsnog een lach op zijn of haar gezicht. Die verandering zien in iemand, dat vind ik echt mooi. “Wist ik maar eerder dat dit zo werkt” denk ik nog wel eens.

Merk je dat jouw leerervaring anders is dan medestudenten die op een reguliere afdeling werken?

Zeker. Als ik in de klas zit, vertel ik regelmatig wat ik meemaak. De docent wordt er ook enthousiast van. Omgaan met dergelijk probleemgedrag is nog onvoldoende onderdeel van de opleiding en dus mag ik een gastles geven in de klas. Dat vind ik geweldig! En wanneer medeleerlingen met casussen aan komen zetten, kan ik vanuit mijn ervaring bij Expertisecentrum D-ZEP ze soms al een stukje op weg helpen.